Amaçsız...

Yağmur yağıyor herkese günahları kadar
Niye bana daha fazla yağıyor her akşam yağmurlar?
Hamurdan,çamurdan küçücük insanlar
Kesin artık ağlamayı ıslandım yeteri kadar

Bir damla yağmur anlattı beni bana
Bir damla yağmur anlattı....

Bir damla yaş süzüldü gözlerinden
Mutluluk gözyaşı değil belliydi yüzünden
Ha bir damla az,ha bir damla fazla
Git,git hiç düşünme yağmurlar yarıyor bana

Bir damla yaş anlattı seni,terk ederken beni
Bir damla yaş anlattı seni...


bugün canım sıkkın moralim bozuk kafamda ve içimde her türlü boku hapseden sıkıntı adını verdiğimiz bi şey var...yolda yürüyorum hafiften yağmur yağıyor ben yürüyorum amaçsız amaçsız ayaklarım beni nereye götürürse oraya gidiyorum...aklımda dönüp duran bi müzik var ben yürüyorum nereye gittiğimi dahi bilmeden...neyse sayın okuyucu birden yağmur hızlanmaya başladı o kadar çok yağmur yağdı ki ben sırılsıklam oldum ama sadece ben...onca kişinin yürüdüğü yolda normalde herkesin üstüne yağan yağmurlar bu kez sadece benim üzerime yağdı...benim de hemen aklımda bunla ilgili olarak bi şimşek çaktı ve olayı kavradım galiba...bunlar benim hiç akıtamadığım gözyaşlarım...aklımdaki fikir buydu sayın okuyucu...koşarak eve gittim eski günlüklerimi açtım onları okumaya başladım...hayat denen bok çukurunun içinde o kadar boktan yaşamışım ki her yerime bok bulaşmış bunu şimdi kavrayabiliyorum...şimdi çok iyiyim herşey güzel gidiyo ama geçmişin hayaleti üzerime kapandı bi anda işte bende yazmak istedim...gerçi daha ne yazıcağımı ben bile bilmiyorum ama en azından midemdekileri kustuğum gibi beynimdekileri de kusmak istiyorum...yıllarca içimde biriktirdiğim nefreti haykırarak yüzüne açıklamak istiyorum sayın okuyucu...neyse yine kendi kendime konuyu dağıttım...bazen böyle olduğumda bi bira açarım önüme koyarım yakarım bi sigara dumanını havaya üflerim alırım biradan bi yudum (oohhh ulan) bi de sarhoş olmak istersem biraya şeker falan atarım bazen kafamı dağıtmama yardımcı olur...bazen kendimden korkuyorum kafamı dağıtamassam harbiden kafamı dağıtmaktan korkuyorum...yanlış anlama ey okuyucu ölüm korkusu değil bende ki ölsem kurtulurum ama geride bırakacağım 3-5 kişinin hayatını mahfetmekten korkuyorum ki o 3-5 kişi benim gerçek anlamda sevdiğim tek insanlar...Merve'm (ona başlığı altında olan blog merveye yazılmıştır),çağdaş (2 yaşındaki küçük kardeşim onun beni tanımasını istiyorum ve bende onu tanımak istiyorum) ve diğer kardeşlerim (isim vermiyorum çünkü ben onları tek vücut olarak görüyorum ve bu lavuklar apayrı bi blogun konusudur)ulan yine nerden girdim konuya nerden çıktım...yine bok ettim konuyu ama okuyan kafasına göre bi şeyler çıkarsın artık bu yazıdan hadi bakıyım dağılın şimdi...