Neden herşey bi anda insanın üstüne üstüne gelir ki neden...TANRIM!!! sana sesleniyorum yeryüzüne düelloya çağırıyorum seni gelebilir misin ki...inebilir misin oturduğun o tahttan...ben hazırım tanrım...gel hadi yada al canımı...bekliyorum...
aslında tanrım biliyo musun ben bigün başımı alıp gitmek istiyorum arkama bile bakmadan gitmek...sadece koşmak...demiştim ya ben başıma kötü bi şey geldiğinde hep koşmak istiyorum diye harbiden de koşmak istiyorum...hiç durmadan koşabildiğim kadar uzağa koşmak herşeyi ve herkesi bırakıp sadece kaçmak...bi korkak gibi görünüyorum sana sayın okuyucu farkındayım ama bu tanrıyla benim aramda...nese tanrım biz konumuza dönelim...neden bana hiç cesaret vermiyosun...içime bi güç bi kudret vermiosun (zagor gibi mesela)...şaka bi yana tanrım aslında sen bana hiç bi şey vermedin...tamam çok sevgili ailem var arkadaşlarım var ve herşeyden önemlisi çok kıymetli aşkım var ama hiç sevilmiyorum tanrım biliyor musun...yada seviliyorum da hissetmiyorum...duygusuzum galiba ben...mutluluk hissedemiyorum tanrım ama hissetmek isterdim imreniyorum diğer insanlara onlar benim yapamadığımı başarıyolar...aslında ben onları her konuda geçebilirim tanrım ama ne gereği var ki takılsınlar kendi hallerinde...istesem ben herşeyin öncüsü olabilirim ama yapmıyorum izin veriyorum onlara,yattığım yerden sadece izlemekle yetiniyorum anlatabiliyo muyum tanrım...(sayın okuyucu aslında hiç çaktırma konuyu öle bi dağıttım ki nerden toparlasam diye uğraşıyorum) nese tanrım benim şimdi dışarı çıkıp biraz basket oynamam,aklımı dağıtmam lazım...tekrar görüşmek üzere tanrım...
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder