4 Ocak 2009 Pazar

Nefret...

NEFRET...

Bu öyle bi duygu ki bunun tarifi yok.Bir kere bu duygu içinize işlediği zaman hep orda kalır.Mutlu olduğunuz zamanlarda farketmeyebilirsiniz ama o hep ordadır,bekler ortaya çıkmak için zamanını...Bekler sinsice ve haince,bütün her şeyinizi ele geçirir sizi kontrol altına alır.İçinizdeki bir canavardır o.İçimdeki bir canavardır.Ama hayır izin vermemeliyim,engellemeliyim onu,yok etmeliyim ki bi daha ortaya çıkmasın.Bunu daha önce de yaşadım,bütün bunları daha öncede yaşadım.Her şeye karşı körü körüne,derinden bir nefret duyuyordum ama engelledim onu sonra,yok ettiğimi sandım ama yanılmışım.Becerememişim,yok edememişim onu,o hep oradaymış ama ben farkedememişim.

Daha önce bana böyle olduğunda herkesi kesip doğradığımı yada birilerine işkence yaptığımı falan görüyordum rüyalarımda.Gözlerimi kapadığımda ve hatta belki inanmıcaksınız ama gözlerimi kırptığımda dahi birini öldürdüğümü görüyordum.Bu kez bunu istemiyorum ama o çok şey istiyor.Beni ele geçirmek istiyor,engellemeliyim onu,yok etmeliyim.Bu kez izin olmaz,bu defa olmaz kaybedicek o kadar çok şeyim var ki,eskiden olsa hiç umursamazdım kaybedebileceğim hiç bi şeyim yoktu.Hiç bi şeyim yoktu.Lütfen bu kez olmasın,lütfen...

HAYIIIIIIIRR!!!...Yapamıyorum,durduramıyorum onu,beynimdeki her zerreciği ele geçiriyor.Beni öldürmeye zorluyor.Gördüğüm her insanı öldrümemi istiyor benden.Gördüğüm her insanı öldürmemi emrediyor.Hayır karşı koymalıyım ona,savaşmalıyım,savaşmalıyım,ne pahasına olursa olsun durdurmalıyım onu,savaşmalıyım...

Hiç yorum yok: