Şair..

Gidiyordu şair..
Bir bulut gibi süzülerek gidiyordu.
Yazdığı şiire masum göz yaşları düşüyordu.
Şair ölüyordu..

Biliyordu şair..
Ardında iyi anılar bıraktığını,
Ve anılarının varlığını kanıtladığını.
Şair ağlıyordu..

Anlıyordu şair..
Ölümün onun için geldiğini,
Ve herkesin sonunda ona katılacağını.
Şair bekliyordu..

Hayal..

Bir hayal kurdum.. Her parçasını tek tek inşa ettim kafamda, yavaş yavaş kurdum bir temel üstüne hayalimi. Tam tamamlandı sanırken biri gelip yıktı.

Müzik benim hayatımın aşkı ya. Müzik olmasaydı büyük ihtimalle bir akıl hastanesinde, bir deli ceketinin içinde boş duvarlara bakıp şarkı mırıldanırdım. Müzik benim kurtarıcım, kanatlarım, aşkım, varlığım..

Ölmek bir ilkbahar gününde, bir ağacın gölgesine oturup, kulaklıklarını takıp müzik dinleyerek dostlarını beklemek gibi olsaydı şuan ölürdüm.